Afrikaanse kunst

Moederschap Mangbetu Beli (N° 22951)

De lineaire motieven die door dit beeldje lopen, verwijzen naar de traditionele schilderijen van de etnische groep, geïnspireerd op de tatoeages van de naburige Asua-pygmeeën en die evolueerden naar de omstandigheden. Bij de Mangbetu hadden kinderen van de hogere klassen van jongs af aan ook last van compressie van de schedeldoos, die werd vastgehouden door raffia-banden. Later werd het haar "gebreid" op rieten strengen en een hoofdband om het voorhoofd om het haar naar voren te laten komen en dit majestueuze hoofddeksel te vormen dat de verlenging van de schedel accentueert. De ouden noemen beli de antropomorfe figuren die voorouders belichamen, uit het zicht bewaard en vergelijkbaar met die van hun geheime genootschap nebeli.

Oranjebruin patina, barsten en verliezen.
Het Mangebetu-koninkrijk in het noorden van Congo produceerde architecturale werken die in de 19e eeuw indruk maakten op Europese bezoekers. Hun meubels, wapens, ornamenten en beeldhouwwerken waren doordrenkt met een zeldzame esthetische kwaliteit. De etnoloog G.A. Schweinfurth beschreef in 1870 de symmetrie en verfijning ervan, terwijl hij tegelijkertijd getuigde van de rituele moorden en mensenoffers die werden beoefend door "de mensen met de langwerpige hoofden".